Ik dacht al dat we met de volgende vlieger terug naar huis zouden keren, maar na een goede nachtrust was ze al veel kalmer.
Wat we allemaal meegemaakt hebben, is teveel om op te noemen, het was in één woord "genieten".
Mijn trainingen waren in het algemeen vrij kalm. Nadat ik met mijn eerste verkenningstocht er te bruut was ingevlogen, deed ik het daarna een stuk rustiger. Mijn lichaam bevond zich nog in wintermodus.
De avonden waren ook altijd zeer druk. Iedereen verzamelde rond mijn vrouw om haar fotos te kunnen zien en ik geraakte nauwelijks bij haar.
11 februari was wel mijn dagje. Ik was jarig en iedereen wist ervan. Het hotelpersoneel zong luidkeels bij het avonddiner en ik kreeg speciaal een taart en een fles champagne.
Nog een mooie uitschieter was onze rondleiding op het eiland door privé-gids Vico Merklein, hij reed met ons rond tot de zon onderging.
Daags voor de wegwedstrijd was er eerst een tijdrit gepland, maar deze werd vervangen door een promotie toertocht met alle handbikers. Het is eens iets anders en iedereen genoot van de applaudiseerende toeschouwers. Mijn vrouw had het ook getroffen, de baas van het hotel reed met haar voor in een cabrio , vanwaar ze dan makkelijk fotos kon maken. Ze kon haar geluk niet op.
De wedstrijd op zondag is vrij goed verlopen op de laatste 10 minuten na. Het parcours was zwaar met de venijnige knikjes.
We hebben daar een mooie tijd beleefd, om nooit meer te vergeten, met dank aan alle handbikers, directie en personeel van het hotel.
