het zit erop voor 2011

Als afsluiter van het seizoen, maakte Ilse een collage van alle buitenlandse wedstrijden, klik hier om ze te bekijken. Ondertussen geniet ik van de verplichte rust om mijn doorligwonden te laten genezen. Alhoewel "genieten"  niet het juiste  woord is want het steekt al ferm tegen.

Heidelberg Marathon 2011

Afsluiter van dit jaar was de marathon in Heidelberg. Met een toch wel bang hartje vertrokken we zaterdag. Na onze hectische avonturen van de voorbije weken waren we op onze hoede voor onverwachte verrassingen. Van verrassingen gesproken, Heidelberg werd één grote verrassing voor ons beiden, maar deze keer wel plezante!!
Het hotel kon niet slecht zijn, we hadden een kamer met king-size-bed geboekt in het Marriott Hotel. Het hotel, de inschrijving en het parcours lagen allemaal dichtbij mekaar. Bij de inschrijving liepen we Nico en Stefaan tegen het lijf. Samen met Stefaan zijn we een bus opgestapt om een korte rondrit te maken van het parcours. Naderhand konden we nog genieten van een lekkere nuddle party. Ilse werd verrast door één van de organisatoren die haar een perskaart gaf. Ze kon haar geluk niet op.
Zondagochtend verlieten we al snel onze prachtige kamer opdat we ons in alle rust konden installeren dicht bij de start.  De parking die we in gedachten hadden was al niet meer toegankelijk. We kregen een bekend gezicht in de gaten, Michael Baier, die ons naar een andere parkeerplaats bracht. Van zenuwen had ik geen last, wel van de koude. De gevreesde regen was uitgebleven, alleen de koude heeft ons serieus verrast .
De opwarming verliep niet zoals ik wou. Het draaide niet maar bleef er gelaten bij. Ik zou het wel zien.
Met ongeveer 150 man stonden we aan de start, wat echt wel héél veel is. Ilse wist niet waar eerst fotos te trekken. Ze kon haar hartje ophalen.
De start was zoals altijd héél snel, ookal zat er na amper 1 kilometer direct een brug in.Eens over de brug hadden we nog een scherpe bocht gevolgd door een kleine 10 km rechtdoor, daar kon ik juist niet aansluiten bij de groep voor mij.  Wij zijn dan met 3 gevallen en hebben aangesloten bij een achteropkomende groep. Omdat ik wist wat er nog lag aan te komen aan de overkant van het water, heb ik mezelf rustig in de groep gezet. Halfweg van de koers ben ik vooraan gaan aflossen wat goed aanvoelde. De laatste 8 km van de koers waren zwaar, er waren nog een paar versnellingen die ik goed kon opvangen. Omdat de straat half afgebakend was, was het moeilijk om in te halen en een goede plaats uit te zoeken voor de eindsprint. In de laatste 400 meter was de straat opnieuw breder en ging de groep sprinten.  Ik zag links nog een gaatje waar ik voluit ingedoken ben om dan de beste sprint van mijn ganse seizoen te rijden. Tot mijn grote verbazing won ik de sprint van de groep. Supergevoel!!
Ik had ook mijn persoonlijk record verbroken met bijna 5 minuten. 1.13.10 was mijn tijd voor de afgelegde marathon. De eindstreep van de race (44km) haalde ik op 1.18.25
Mijn jaar 2011 is meer dan geslaagd.

De uitslagen vind je HIER

Na de koers waren we uitgenodigd voor de HCT ceremonie waar prijzen uitgereikt werden van het HCT klassement.  Aan Ilse was voorafgaandelijk gevraagd geweest al haar fotos van de betreffende wedstrijden binnen te leveren voor een diashow. Tijdens een magnifiek buffet werden de prijzen uitgereikt. Ik mocht als 7de in mijn categorie naar voor gaan. Toen alle categorieën uitgedeeld waren, was er echter nog een speciale categorie aan de beurt, nl. de fotografen. Nu mocht Ilse, samen met Brigitte Neuske, naar voor gaan waar ze een prijs mocht ontvangen voor de mooie fotoreportages die ze telkens gemaakt had. Voor de verandering werden er fotos van haar genomen. Ze was helemaal ondersteboven van deze verrassing. Ze is toch met een kampioenenjacket vertrokken, waar ze heel fier op is.

Fotoreportage van de marathon, klik HIER

Fotoreportage van de HCT ceremonie, klik HIER

Keulen Marathon 2011

Zaterdagmiddag vertrokken we met het ganse gezin richting Keulen. We waren vrij gerust, het was immers maar 250 km rijden, we zouden mijn startnummer gaan afhalen en dan de stad bezichtigen ... Maar het liep iets anders. Nadat we ingecheckt waren in het hotel, vertrokken we naar de marathon expo. Dan ging het mis. Het kostte ons 2.30u om er te geraken. Door de betoging waren de straten volledig dichtgelopen en konden we niet bij de expo komen. We moesten de auto achterlaten en te voet verder.
Omdat we niet wisten waar we juist moesten zijn, liepen we verloren en belandden we midden in de betoging.. We probeerden ons uit de voeten te maken en in al onze haast staken we ergens een kruispunt over waar dat blijkbaar niet mocht. De duitse politie had ons snel bij onze kraag. Ja, leg het maar eens uit in t duits. Niet simpel!
Nadat we onze auto teruggevonden hadden, wat ook nog een tijdje geduurd heeft, zijn we naar het hotel waar Ward verbleef gereden. Hij kon ons wel geruststellen maar toch ...
Zondagmorgen vertrokken we al rond 7 u aan ons hotel met een klein hartje. Een dik uur later dwaalden we nog steeds rond, ze stuurden ons zelfs op het parcours en de parking mochten we niet op. Dan maar terug naar Ward, hij zou ons wel voorrijden.
Om half negen stonden we uiteindelijk geparkeerd en konden we uitpakken.
De goesting was ver te zoeken om te starten.
Rond 11 u stonden we allemaal opgesteld aan de startlijn. Wat de voorbije wedstrijden voor mij steeds begon te verbeteren was een goede start nemen, dit mislukte deze keer volledig. Ik schakelde constant verkeerd en verloor veel tijd en een goede plaats. De groep was weg, ik probeerde nog met een andere handbiker om aan te sluiten maar dat was tevergeefs. We zijn aangepikt bij de groep die acher ons zat. We reden met ongeveer 15 man de ganse marathon verder. Ik voelde me wel sterk in deze groep en nam veel kopwerk voor mijn rekening. In de laatste kilometers zijn er nog een paar demarages geweest, ik heb mezelf toen rustig gehouden omdat ik niet wist hoe de laatste kilometer was.
Op ongeveer een kilometer voor de finish voelde ik dat de groep zenuwachtig werd. Toen er eentje demareerde net voor de brug, ben ik ook vol doorgegaan. Ik kon hem echter niet meer bijbenen maar ik was wel sterk genoeg om de rest van de groep achter te laten.
Ik eindigde 8ste in mijn categorie en 16de in het algemeen klassement met een tijd van 1.18.24.
Toen ik achteraf al een klein half uur aan de auto stond te wachten, kwam mijn vrouwtje er eindelijk door... ze was slechtgezind, boos en teleurgesteld. Ze was zoals het al het ganse weekend was geweest, van her naar der gestuurd, nergens doorgang, niet genoeg foto's kunnen nemen naar haar goesting.
Nooit of nooit zou ze nog naar Keulen komen.  Ik denk als ik hier volgend jaar terug wil starten, het zelf zal mogen regelen want zij geeft forfait voor Keulen.

Toch heeft ze nog een kleine FOTOREPORTAGE  kunnen verzamelen.

De volledige UITSLAG  van de marathon.

 De winnaar van Marathon Keulen : Vico MERKLEIN