Na de tijdrit ben ik de hele namiddag op bed gaan liggen, tegen 16.30u terug naar buiten de hitte in, dat viel tegen. Drukkend warm en geen zuurstof in de lucht. Toch maar proberen om goed op te warmen, en de spieren los te krijgen. Halfweg mijn opwarming moest ik stoppen en langs de kant gaan staan, kokhalzen, net of alles er weer uitkwam. Dan toch maar naar de start, ik zou wel zien wat het werd.
De wedstrijd :
Het waren rondjes van 2km, 1uur + 1 ronde.
Het was geen meter vlak met een paar gevaarlijke bochten en een venijnige klim.
De start was goed, ik zat bij Nico en Ward in het wiel en van mijn braakneigingen had ik geen last meer. Na 25min wedstrijd kreeg ik het moeilijk. In een snelle bocht bergaf verloor ik telkens 20 meter en na een poos woog dat wel door want eens beneden ging het gelijk weer bergop en had je die snelheid nodig om goed boven te raken. Daar lag dan een bocht van 90° en nog een klim. Ik heb nog geprobeerd hem vol te nemen zoals de rest maar ik stond 2 keer op 2 wielen tegen 40 per uur en de schrik zat erin. Dan maar mijn eigen tempo blijven rijden en hopen op geen zware inzinking.Ik hoopte nog dat er iemand kwam aansluiten of dat ik bij iemand kon aansluiten maar dat geluk had ik niet. Na 40 min had ik het gevoel dat Nico en Ward mij elke ronde gingen dubbelen. De laatste 500meter van koers is Ward dan bij mij gekomen en ben ik in zijn wiel de eindmeet overgegaan.
Ik was 22e van de 28. De kopgroep van 3 hadden 5 ronden meer afgelegd. Dat was net een sneltrein die voorbij kwam.
Na de wedstrijd zat ik niet zo kapot als na de tijdrit ik voelde mij gewoon leeg. Het vat was af... haha
'S avonds toen we gingen eten zijn ze nog wel eens met de voorhamer langsgeweest en moest ik snel terug naar het hotel mijn bed in of ze konden me oprapen.
Zondag, 900km terugrijden met de auto naar huis, dat was al bijna even zwaar als de wedstrijd zelf.
