De rit naar ginder viel ons wel zwaar omdat we eerder in de maand al eens in Görlitz geweest waren, dat er niet zover vanaf ligt. Ginder aangekomen voelden we ons volledig in vakantiestemming.
De volgende dag konden we voor het eerst het stadje gaan bezichtigen waar we de vorige jaren nooit tijd voor hadden gemaakt. Hier en daar botsten we al op collega-handbikers en ze hadden er allemaal veel zin in.
In de late namiddag zijn we samen met Stefaan en Ward naar de inschrijvingen gegaan en hebben we nog een paar ijskoffietjes gedronken op het terras van het enige Vlaamse café in Louny.
Om de dag af te sluiten hebben we samen nog gegeten in het hotel om dan rustig en vooral zonder stress te gaan slapen, wat anders in mijn geval rampen zouden geweest zijn.
Zaterdag: de dag van de koers
We werden gewekt door gedonder en hevige stortregen. Als dat maar goed kwam. Want koersen in zo'n hondenweer is niet plezant, en supporteren nog minder.
Toen het zover was om te vertrekken was het gelukkig uitgeklaard.
Om 10 vertrokken de eerste al voor hun tijdrit. Aan een tijdrit is voor een toeschouwer gelijk ik niet veel te beleven, je ziet ze vertrekken en je ziet ze toekomen.Het enige waar ik me kon mee bezighouden is 30 keer verklaren waarom ik nog in mijn rolstoel stak en niet in mijn handbike. Gelukkig heeft onze fotograaf zich meer geamuseerd, ze had op die korte tijd zoals gewoonlijk weer veel te veel fotos , waar ze de ganse namiddag haar bezigheid mee heeft gehad.
Om 16u begon de wegrace voor de verschillende categorieën, ze hadden een uur en een ronde voor de boeg.
In de H2 klasse dacht ik dat de winnaar al gekend was voordat de koers gestart was, nl de winnaar van de tijdrit Walter Ablinger. Mis dus!! Bij de eerste doortocht was zijn voet uit zijn voetbeugel geschoten en had hij moeten stoppen. Hiermee lag hij al direct een minuut achter op de kopgroep die stevig doorreed waarin onze landgenoot Jean-François Deberg zat. Groot was onze verbazing dat Ablinger op iets meer dan 3 ronden al terug bij de kopgroep zat. En in plaats van rustig mee te draaien in de kopgroep, reed hij verder op dit tempo met Deberg in zijn wiel.
Het was echt super om dit te zien, Ablinger op groot verzet, Deberg bijten voor in't wiel te blijven, ronde na ronde. Onze verbazing was nog groter aan de meet toen Deberg als eerste over de streep kwam. Toch knap wat Ablinger liet zien, wetende dat hij daags voordien nog aangereden was door een auto tijdens de parcoursverkenning.
De volgende race op het programma was de H3-reeks waarin mijn ploegmakker Stefaan Vanhaverbeke meereed. Voor deze race was de winnaar ook al bekend voordat de race begon : Rafal Wilk. of toch niet?
De kop van de wedstrijd was Wilk met zijn ploegmakker die ronde na ronde gelijk een stoomtrein voorbij vlogen.
Het mooiste gedeelte van de koers was de groep waar Stefaan in zat. Mijn verbazing was groot dat er nog een andere, mij niet bekende, Belg in zijn groep zat. Het was constant wisseling in die groep, iedere ronde zag die groep er anders uit, dan was er ene bij, dan ene af, dan 2 weg of 2 d'eraf. Schoon om te zien. Onder het beulwerk van onze Stefaan zoals we hem kennen, viel de groep helemaal uiteen. Op het einde is hij weggereden met 2 man. Hij eindigde op een mooie 8ste plaats!! Hij is zeker klaar voor het Belgisch Kampioenschap volgende week.
De winnaar van de H3- reeks was dus toch Rafal Wilk.
Om het weekend af te sluiten was er de eindceremonie en een gezamelijke diner met alle handbikers.
Dit weekend is er ééntje om te onthouden.
