Het begon gisteren al! Mijn ochtendpols was een stuk hoger dan normaal. Ik ben toch vertrokken voor een buitentraining van 2u in open lucht. Het liep voor geen meter. Ik had meer goesting om mijn fiets in den Dender te kegelen dan nog ne meter verder te rijden. Toen ik thuis kwam, ben ik meer dan een uur in een heet bad met eucalyptus gaan liggen. Ik had hoofdpijn, kreeg geen lucht, alles zat potdicht. Maar met dat bad was mijn verkoudheid niet weg, t ergste moest nog komen, heb de ganse nacht wakker gelegen door zware spasmen in mijn darmen. Deze morgen was ik dan ook een hoopje ellende. Mijn hoofd voelde als een blok beton en mijn neus zat potdicht. Mijn vrouwtje had het ook weeral goed zitten, bij haar was het haar keel en de luchtwegen.
Ik heb mijn training van vandaag dan ook moeten overslaan.
In de namiddag hadden we bezoek. Ik voelde me veel beter. T was heel gezellig. Ook mijn eerste keer racletten beviel me zeer. Toen Hilde en Frank vertrokken waren, kreeg ik ne nieuwe klop en belandde terug in de zetel. Met een paar dafalgans voel ik me al terug wat mens.
Ilse geeft zich niet en vertikt het om toe te geven en gaat maar door met rommelen in huis.
Al een geluk dat er morgen geen training op de planning staat, zodat ik rustig ne ganse dag in de zetel kan gaan liggen. Dinsdag hoop ik een uurke te kunnen trainen.
