Mijn eerste wedstrijd is al geklasseerd, ik was tot half in de week toch moe. Woensdag was de vermoeidheid verwerkt en kon ik opnieuw beter trainen. Als het aan mij zou liggen, zou ik er serieus invliegen op training, maar mijn trainer houdt me rustig zoniet ben ik binnen de maand volledig opgebrand.
Donderdag ben ik toch de bergskes hier gaan opzoeken en ik heb er eentje gevonden die bleef duren, de naam moet je mij niet vragen, ik belandde uiteindelijk ergens in Geraardsbergen.
Vrijdag had ik nog een rustige training ookal had ik serieus last met mezelf, het was mijn dag niet, mijn gsm kwijt en gevonden onder de auto waar je dan net in bij kunt, in huis bleef ik achter iedere deurklink hangen, in mijn fiets zitten en de koffer nog openstaan, achter t stuur zitten in de auto en merken dat de sleutels nog in de koffer liggen, in de douche zitten zonder zeep en handdoeken vergeten...
Vandaag heb ik mijn volle wielen nog eens getest, wat ik altijd doe daags voor een wedstrijd, alleen viel het me op dat ze geweldig veel lawaai maakten. Ik dacht dat het was omdat ik er bij deze fiets meer met mijn hoofd tussen lig, maar wat bleek achteraf ... de assen zaten verkeerd.
Wonder boven wonder heb ik mijn fiets vandaag nog eens gepoetst, het begint routine te worden. Ik heb deze fiets al meer opgeblonken dan de vorige in 3 jaar tijd.