Vrijdagnamiddag zijn we toch vertrokken richting Mannheim, ik zou ter plaatse wel zien hoe het ging.
Na het inchecken in het hotel, zijn we mijn startnummer gaan ophalen en gaan zien voor een toegankelijke parking voor 's anderendaags.
Doordat de race in de late namiddag gepland stond, hadden we zaterdag alle tijd om rustig te ontbijten en nadien nog wat uit te rusten in onze kamer. Rond de middag zijn we vertrokken naar het centrum om onze auto op een veilige plaats te kunnen achterlaten.
We stonden in de ondergrondse van het gebouw Rozengarten, waar ik nog een paar uur de ellendeling uitgehangen heb, want als het aan mij gelegen had, was ik naar huis gereden. Ik voelde me echt niet goed.
Rond 4 u ben ik uiteindelijk boven water gekomen om eens langs de inschrijvingen te passeren. Ik had daar een opbeurend gesprek met Errol Marklein. Hij kon me op mijn gemak stellen en ik zag het weer zitten om deel te nemen aan de race.
In de startopstelling stond ik op de derde rij, wat heel wat voordelen heeft. Ik kon voor 't eerst dit seizoen eens vlot vertrekken zonder mankementen voor mijn wielen. Maar in de eerste bocht hoorde ik links en rechts van mij, gekletter van fietsen die in en op mekaar hingen en een gevloek van jewelste.
Ik was goed vertrokken en goed mee maar het tempo lag te hoog voor mij, zodat ik op eigen tempo verder gereden ben om dan bij de juiste groep aan te pikken. We waren met ongeveer 20 man, het tempo lag hoog en het was gevaarlijk in de bochten en op de rotondes. Iedere keer moesten we vol in de remmen en telkens het gekletter van botsingen, wat ook op craches uitdraaide.
Gedurende de eerste 20 km dacht ik bij iedere kilometer dat ik eraf moest, ik hing vanachter in de groep en het was lastig om altijd de gaten terug dicht te rijden bij de crashes.
Op 30 km voelde ik dat het beter ging en wist ik dat ik de finish zou halen in deze groep, ookal waren we al gehalveerd in aantal.
In de laatste 6 km werd ons groepje nog eens uit mekaar gescheurd door een crash en heb ik alles moeten geven om aansluiting te vinden, ik heb mezelf compleet leeg gereden tot op het einde.
De mensen van het Rode Kruis kwamen me snel ter hulp tot ze afgelost werden door mijn vrouwtje. Ik heb voor het eerst echt zwarte sneeuw gezien, alles draaide rond.
Uiteindelijk was ik 25ste van de 70 deelnemers.
Na afloop, toen ik nog aan het bekomen was, kwam Vico Merklein me feliciteren .... hmmm .... met de mooie fotos die mijn vrouwtje neemt op iedere race.
meer foto's van Mannheim, klik hier
de uitslag van de wedstrijd vind je hier
