NHC Nettetal 2011

De in mijn agenda geplande wedstrijd in Nettetal had ik alweer bijna geschrapt. Nadat ik vorige week niet had kunnen starten in Lobbach, voelde ik me nog niet helemaal klaar om deel te nemen aan deze race. Ik had 101 excuses om toch maar niet te moeten vertrekken, maar dat was buiten mijn vrouwtje gerekend. Zij had geen oren naar mijn argumenten, verzweeg wat ze op teletekst gelezen had ivm de slechte weersvoorspellingen, zette me in de auto en reed zonder enige aarzeling richting Duitsland. Ook onze Sooi reed mee naar de wedstrijd, wat natuurlijk héél plezant was.
Er waren een 25-tal deelnemers aanwezig.
De start viel me zwaar, ik voelde dat ik kracht tekort kwam en toch serieus teruggevallen was door mijn ziekteweek. Ik moest een groep laten gaan en mijn eigen tempo zoeken. Ik reed zo goed als de ganse wedstrijd met Ward, mijn ploegmaat. In de voorlaatste ronde werden we gedubbeld door de groep waar ik in het begin had willen bijzijn, waar ik kon bij aanpikken en  volgen tot aan de finish.
De koers was 33km met rondjes van 2.3 km. Het was een bochtig parcours met  een mooie helling. Ik eindigde 11ste in het algemeen klassement en 5de in mijn categorie. Ik ben toch wel tevreden met dit resultaat.

Volledige uitslag, klik hier . Meer foto's van Ilse, klik hier

geen EHC race in Lobbach voor mij

Voor de EHC wedstrijd in Lobbach heb ik moeten forfait geven.
Begin vorige week had ik met het goede weer 2 zware trainingen gedaan, (zowel maandag als dinsdag had ik 100 km op de teller). Woensdag en donderdag was ik moe maar niks wees er op dat ik ziek zou worden. Vrijdagmiddag vertrokken we richting Lobbach, onderweg voelde ik me al misselijk en draaierig. Ginder aangekomen na 500 km bollen wou ik direct gaan eten maar eens mijn diner voor me stond, kreeg ik niks binnen. Dan maar op bed gaan liggen in de hoop dat het 's anderendaags zou beter gaan. Maar 's nachts werd het alleen nog maar slechter, ik heb geen oog dichtgedaan en toen het ochtend werd stond mijn hoofd alleen nog op naar huis gaan. Niks kon me daar nog houden ook al wou ik het mijn vrouwtje heel graag gunnen dat ze haar fotoreportage kon doen. Om half negen waren we dan al op de terugweg en 5u later lag ik in mijn zeteltje waar ik direct in slaap ben gevallen.
Vandaag gaat het al een stuk beter, ik kan alweer iets binnen krijgen en voel me minder misselijk. Morgen toch maar eens bij de dokter passeren en hopelijk kan ik in de loop van de week mijn trainingen hervatten.

vakantie = over

De voorbije maand is eentje om snel te vergeten. De vakantiesfeer was hier ver te zoeken. Mijn trainingen verliepen ook heel wisselvallig net zoals het weer. Ik moest keer op keer alle moed bijéén zoeken om toch maar te vertrekken wetende dat ik meer zou vechten met mijn regenvestje, dat ik constant aan en uit moest trekken, dan dat ik kon trainen. Ook had ik veel last van spierpijnen, ontstekingen en rugpijn, allemaal te wijten aan dat kwakkelweer.
Al bij al mag ik toch tevreden zijn met het aantal uren die ik getraind heb, in vergelijking met vorig jaar toch een stap vooruit.
Om al in de sfeer van de koers te komen, zijn we vorige zondag naar de Liedekerkse Pijl  gaan kijken, die hier op 400m van ons deur passeert. Mijn vrouwtje kon zo al warmdraaien met haar fotomachien.
Ze is de dagen al een tijdje aan het aftellen tot mijn eerstvolgende koers.