Berlijn Marathon 2011

Berlijn Marathon !Een weekend om nooit te vergeten!
Wat voor iedereen een droom is om daar te kunnen deelnemen, was voor mij in eerste instantie een nachtmerrie. Het begon donderdagavond, de dag voor ons vertrek. Door de drukte van de laatste weken, was de voorbereiding van het weekend achterwege gebleven. Toen we de adressen van hotel, parking en de start opzochten, bleek alles ver uit elkaar te liggen. Paniek in de hoogste graad. Mijn vrouw wist op de valreep nog alles uit te pluizen en kon toch voor enige geruststelling zorgen. Vrijdagmiddag rond 12 u vertrokken we met goede moed, op naar de grote, voor ons onbekende stad. Toen we een uur later bijna Nederland inreden, merkte ik dat er iets mis was met onze GPS. De kabel was kapot en het toestel kon ieder moment uitvallen. P A N I E K ..we  konden nog rap een afrit nemen in België om daar een electrozaak te zoeken. Met wat vertraging konden we uiteindelijk verder. Maar toen begon het pas. We reden van de ene file in de andere, van verkeersongeval naar wegenwerken. Er kwam geen eind aan . Om 12u kwamen we uiteindelijk aan in ons hotel. Ik was doodop en razend en zwoor hieraan nooit of te nimmer meer te beginnen. Had ik aan het stuur gezeten, ik was al lang terug naar huis gereden, want 12 u rijden over 750km, dat is erover.
Zaterdag waren we toch beiden goed uitgerust en konden we onze zoektocht beginnen in de stad.
Bij wonder viel dit allemaal super goed mee. De marathonbeurs was mega groot, net zoals alles is in Berlijn. 
Zondag waren we al vroeg op pad. Om 5u30 stonden we al buiten met ons ontbijtpakketje in de hand.
We kwamen als eerste aan op de afgesproken parking voor handbikers. Tijd genoeg om rustig alles klaar te zetten, en ik kon zelfs eten, dit is de eerste keer dat dit me overkwam, normaal krijg ik voor een race geen hap naar binnen. Ik had mijn portie zenuwen eerder al gehad hahaha.
De opwarming ging goed. Alleen bij de startopstelling liep het wat mis. Ik stond in een verkeerd vak, ze moesten me met fiets en al opheffen en door een massa volk dragen, langs een dranghek, opdat ik op mijn plaars stond. Nog steeds doodkalm, ongelooflijk.
De race: het startschot viel en ik was mee weg met de groep die ik normaal niet kan volgen. Het ging van bij het begin zeer snel, maar het voelde wel goed aan. Na 10 km zijn er van de groep een aantal moeten lossen en omdat ik achteraan hing, moest ik een aantal gaten dichtrijden, wat me na 22km begon op te spelen. Ik kon de groep niet meer volgen en zag ze meter bij meter verder wegrijden. Dan maar alleen verder moeten rijden, ik zag niks achter mij, had geen keus. Het viel me toen meer op dat de wind me tegenwerkte en dat er toch nog zwaar stukken in het parcours zaten. In de laatste 2 km kwam er  plots een groep voorbij, ik had ze niet zien aankomen, ik was zodanig tegen mezelf aan het vechten dat ik niks doorhad. Toen ik reageerde was het te laat, en waren ze weg. Ik heb alles gegeven om er terug bij te geraken, ik kon er nog een paar inhalen maar was ontgoocheld dat ik hierdoor 5 plaatsen ben kwijtgespeeld. Ik eindigde op de 32ste plaats algemeen klassement en 15de in mijn categorie met een tijd van 1.17.46u, wat me toch weer een nieuw persoonlijk record opleverde op een marathon.
Al bij al is het dus heel goed geweest. Anderhalf week geleden lag in nog ziek in de zetel en met 1 week training voor zo'n race mag ik niet klagen.

Mijn vrouwtje zorgde voor een fotoreportage, ookal werd ze van t kastje naar de muur gestuurd door de zware security diensten. Haar resultaten vind je hier.

Het overzicht van resultaten vind je hier

Langenfeld (D)

Toen we deze morgen uit bed kwamen, viel de regen met bakken uit de hemel. Na enige twijfel en met veel tegengoesting zijn we toch vertrokken. Ergens halfweg richting Langenfeld was het een geluk dat ikzelf niet achter het stuur zat of ik was direct teruggekeerd, het regende niet meer, het goot water, iedereen reed op de tast, er was nul zichtbaarheid op de autostrade.  Van een constrast gesproken, ginder aangekomen scheen de zon en was het snikheet. Onvoorstelbaar.
De koers was 90 minuten lang rondjes draaien van 2.3 km. Bij de start zat ik ingesloten maar na een halve ronde had ik mijn plaats waar ik moest zitten. De eerste 25 minuten heb ik alles moeten geven om bij te blijven. De gangmaker van ons groepje, Ulli Freitag, is er dan vandoor gegaan met een paar ligfietsers. We bleven met 3 handbikers over. 10 minuten later zat ik ineens alleen, mijn 2 maten waren niet meer te zien. Ik heb mijn tempo iets laten zakken omdat er nog een uur te rijden viel. Een paar rondes later waren we terug met 3. Bert Lalau kwam ook ineens opduiken. Mijn 2 maten konden aanpikken, ik nipt niet. Dan maar alles geven om terug bij te komen wat 2 ronden duurde.
Bert was inmiddels gaan vliegen en we stonden er terug met 3 voor. Op 3 rondes voor de finish werden we gedubbeld door Ulli waar we terug konden bij aanpikken. Voor mij was het pompen of verzuipen, mijn armen waren verkrampt tot achter mijn oren.In de laatste ronde moest ik Ulli laten gaan. Ik kon nog nauwelijks mijn pedalen vasthouden van de krampen.
Ik kwam als vijfde over de finish. Wat ik niet wist, is dat ik in mijn categorie derde was en zo toch een podiumplaats versierd had. Toen we alweer thuis waren, zag ik dit pas op de site, anders was ik zeker gebleven voor de podiumceremonie.
De koers in Langenfeld is zeker een aanrader voor iedereen. Ook validen kwamen  er aan hun trekken met tandems en ligfietsen. Het was geen probleem om gezamelijk te koersen ondanks hun hoge snelheden.

Mijn vrouwtje zorgde opnieuw voor de fotos, die je hier vindt.

Resultaat van de wedstrijd, klik hier.

back on track

Met de start van het nieuwe schooljaar valt mijn trainingsschema terug wat in de plooi. De voorbije weken was het vrij kalm wat trainen betreft,  problemen met mijn gezondheid, last van mijn schouder, het slechte weer, .. maar met de komende wedstrijden op mijn programma moet ik wel voorruit. Ik sta in vergelijking met vorig jaar al een stuk verder want toen zat mijn seizoen er al zo goed als op. De marathons in Berlijn, Keulen en Heidelberg zou ik nog graag goed kunnen afwerken.
Onze Sooi, mijn vader komt de laatste weken regelmatig samen met mij trainen, dat is plezant en zeker met zijn nieuwe fiets die hij hier in het dorp bij Bike Center Peter kocht.
Vandaag was het anders wel een topdagje voor mij, ik ben sinds lange tijd nog eens met mijn vrouw gaan trainen, ook de kinderen waren van de partij, wat toch wel enige spannende momenten meebracht.
Hopelijk herhaalt dit zich nog dikwijls in de toekomst.

                                                          nieuwe BCP van mijn vader