De koers was 90 minuten lang rondjes draaien van 2.3 km. Bij de start zat ik ingesloten maar na een halve ronde had ik mijn plaats waar ik moest zitten. De eerste 25 minuten heb ik alles moeten geven om bij te blijven. De gangmaker van ons groepje, Ulli Freitag, is er dan vandoor gegaan met een paar ligfietsers. We bleven met 3 handbikers over. 10 minuten later zat ik ineens alleen, mijn 2 maten waren niet meer te zien. Ik heb mijn tempo iets laten zakken omdat er nog een uur te rijden viel. Een paar rondes later waren we terug met 3. Bert Lalau kwam ook ineens opduiken. Mijn 2 maten konden aanpikken, ik nipt niet. Dan maar alles geven om terug bij te komen wat 2 ronden duurde.
Bert was inmiddels gaan vliegen en we stonden er terug met 3 voor. Op 3 rondes voor de finish werden we gedubbeld door Ulli waar we terug konden bij aanpikken. Voor mij was het pompen of verzuipen, mijn armen waren verkrampt tot achter mijn oren.In de laatste ronde moest ik Ulli laten gaan. Ik kon nog nauwelijks mijn pedalen vasthouden van de krampen.
Ik kwam als vijfde over de finish. Wat ik niet wist, is dat ik in mijn categorie derde was en zo toch een podiumplaats versierd had. Toen we alweer thuis waren, zag ik dit pas op de site, anders was ik zeker gebleven voor de podiumceremonie.
De koers in Langenfeld is zeker een aanrader voor iedereen. Ook validen kwamen er aan hun trekken met tandems en ligfietsen. Het was geen probleem om gezamelijk te koersen ondanks hun hoge snelheden.
Mijn vrouwtje zorgde opnieuw voor de fotos, die je hier vindt.
Resultaat van de wedstrijd, klik hier.
