Om een beeld te krijgen van onze belevenissen in Luxemburg, kan je het filmpje hieronder bekijken, gemaakt door Vico Merklein. Hij kan nog meer dan keihard fietsen.
Wie goed kijkt, vind er mij ook op terug. Mijn vrouwtje staat er meer op haha
video Colmar Berg 2010
woensdag 22 september 2010
maandag 20 september 2010
Colmar-Berg wegwedstrijd
Zondagochtend, een paar uur voor ons vertrek naar het circuit van GoodYear, waar de wegwedstrijd doorging, was ik zoals gewoonlijk weer ziek van de zenuwen. Na het ontbijt zijn we direct vertrokken richting Colmar Berg. Eens ginds aangekomen werd ik al een pak rustiger en ik kon zelfs al terug eten. Dan maar naar de start van de dames gaan kijken. Ward en zijn companen waren ondertussen ook al gearriveerd net zoal Wim Decleir en Jurgen De Neve. Voor het eerst was Nico laatst haha ik had hem dus toch nog met iets geklopt.
Een dik uur voor de race ben ik me rustig beginnen opwarmen want mijn armen voelden nog zwaar aan van de dag voordien. Ik had s avonds nog krampen gehad en was bang dat die zouden terugkomen.
Aan de start stond ik achter Nico en ik had mijn eerste wedstrijdhelft op hem afgesteld. Het ging 2 ronden goed maar halfweg ronde 3 moest ik lossen. Dan maar verder op eigen tempo en wachten tot Ward kwam aanpikken. Ik hoopte dat ik met hem de race kon uitrijden. De volgende ronde waren we al samen, ik wist dat Ward ronde na ronde sterker zou worden en ik mij gewoon moest vastbijten in zijn wiel. De voorlaatste ronde pikten we aan bij een groepje dat ons dubbelde maar dat was mijn doodsteek en ik moest weer alleen verder. De laatste ronde heb ik nog alles gegeven om terug aan te pikken maar het lukte niet meer.
Mijn resultaat is niet wat ik gehoopt had, maar nu weet ik wel hoe zwaar het in Colmar Berg is. Volgend jaar zal ik het me nog wel herinneren.
De volledige uitslag vind je hier.
Een dik uur voor de race ben ik me rustig beginnen opwarmen want mijn armen voelden nog zwaar aan van de dag voordien. Ik had s avonds nog krampen gehad en was bang dat die zouden terugkomen.
Aan de start stond ik achter Nico en ik had mijn eerste wedstrijdhelft op hem afgesteld. Het ging 2 ronden goed maar halfweg ronde 3 moest ik lossen. Dan maar verder op eigen tempo en wachten tot Ward kwam aanpikken. Ik hoopte dat ik met hem de race kon uitrijden. De volgende ronde waren we al samen, ik wist dat Ward ronde na ronde sterker zou worden en ik mij gewoon moest vastbijten in zijn wiel. De voorlaatste ronde pikten we aan bij een groepje dat ons dubbelde maar dat was mijn doodsteek en ik moest weer alleen verder. De laatste ronde heb ik nog alles gegeven om terug aan te pikken maar het lukte niet meer.
Mijn resultaat is niet wat ik gehoopt had, maar nu weet ik wel hoe zwaar het in Colmar Berg is. Volgend jaar zal ik het me nog wel herinneren.
De volledige uitslag vind je hier.
meer fotos van de wegwedstrijd, klik hier
zaterdag 18 september 2010
Tijdrit Colmar-Berg
Met een klein hartje vertrokken we deze morgen, na al onze pech van gisteren, naar het circuit van GoodYear. Nico Felies en Ward D'Huster met zijn bende waren er ook! Altijd plezant als er maten bij zijn. Zoals altijd bij zo'n wedstrijden stonden alle toppers uit alle verschillende landen ook al op de parking. Een drukke bedoening daar!
De opwarming deed me klein worden, zo een pacours, nooit eerder meegemaakt! Wel de moeite om zien. We moesten 2 rondjes van bijna 4 km rijden voor de tijdrit. Er zaten 3 pittige hellingen in per ronde. De tijdrit is alvast goed verlopen ondanks mijn trainingsachterstand van de laatste maand. De eerste ronde reed ik wel te lang op mijn binnenblad waardoor ik volgens mij toch wel wat seconden verloren ben. Dat is alweer een goede les voor de volgende deelname hier. Mijn tijd was 17min 21. Nico had 16min 45 en Ward 17min35. Ik mag zeggen dat ik een geslaagde dag gehad heb. Hopelijk wordt het morgen ook zo.
meer fotos, klik hier
pech onderweg
Vrijdag zou een rustige dag moeten geweest zijn, dacht ik, maar het is iets anders verlopen.
S morgens liep het al mis, ik was op weg naar de Dender voor mijn training en ik had al bijna een verkeersongeval (een oudere heer had voorrang van links). Ik was nog van slag hierdoor met als gevolg dat ik mijn fiets liet vallen bij het uitladen, ik lag helemaal in de knoop ergens tussen de auto en de fiets grrr.
Dan tijdens mijn training, reed ik vooraan plat, net op het verste punt van mijn auto. Wetende dat ik met tubes rijd, en die zelf niet terplaatste kan vervangen, was het een gesukkel om terug te geraken. Dan maar snel naar Peter, mijne mekanieker (onze fietsenmaker BCP).
Toen moest ik nog onverwachte boodschappen doen, auto inladen en tot rust komen.
Toen iedereen thuis was van school en werk, konden we eindelijk vertrekken. De GPS gaf 2u30 aan, wat wou zeggen rond 19u ter plaatse in Dirbach.
Maar .. na een uur file begon iedereen op ons te wuiven en rare gebaren te maken. We stonden plat achteraan. AiAi wat nu gedaan?? Om te beginnen konden we de auto helemaal (inclusief fiets, wielen en reservewielen) leeghalen want reservewiel stak ergens onderaan in de koffer. Nadat het reservewiel er op zat, konden we op zoek naar een nieuwe band... ondertussen was het al rond 18u, een nieuwe band vinden was een onmogelijke zaak, band is té breed en niemand heeft die op stock. Ook iedereen sloot zijn deuren om het weekend in te gaan. Daar stonden we dan !!! Ik wou al terugkeren naar huis want met zo een reservewiel is het onmogelijk om naar Luxemburg verder te rijden. Maar dat was buiten mijn vrouwke gerekend. Zij nam de telefoon, belde naar Filip (onze getuige op den trouw) en vroeg een andere auto hahaha dat had ik zelfs niet durven denken of vragen. En jaja, we kregen al direct de Fred (ne goeie maat) zijn auto. Voordat we in Westerlo aankwamen, had Filip al voor een vervangband gezorgd!! De bandenspecialist Colson stond ons zelfs op te wachten ( tot lang na de werkuren) om ons verder te helpen. Uiteindelijk zijn we dan toch in Dirbach aangekomen alleen met wat vertraging, het was 23u!!!
Nen dikke merci aan alle redders van deze hachelijke dag, Merci Peter, Filip, Fred en Paul!!!
S morgens liep het al mis, ik was op weg naar de Dender voor mijn training en ik had al bijna een verkeersongeval (een oudere heer had voorrang van links). Ik was nog van slag hierdoor met als gevolg dat ik mijn fiets liet vallen bij het uitladen, ik lag helemaal in de knoop ergens tussen de auto en de fiets grrr.
Dan tijdens mijn training, reed ik vooraan plat, net op het verste punt van mijn auto. Wetende dat ik met tubes rijd, en die zelf niet terplaatste kan vervangen, was het een gesukkel om terug te geraken. Dan maar snel naar Peter, mijne mekanieker (onze fietsenmaker BCP).
Toen moest ik nog onverwachte boodschappen doen, auto inladen en tot rust komen.
Toen iedereen thuis was van school en werk, konden we eindelijk vertrekken. De GPS gaf 2u30 aan, wat wou zeggen rond 19u ter plaatse in Dirbach.
Maar .. na een uur file begon iedereen op ons te wuiven en rare gebaren te maken. We stonden plat achteraan. AiAi wat nu gedaan?? Om te beginnen konden we de auto helemaal (inclusief fiets, wielen en reservewielen) leeghalen want reservewiel stak ergens onderaan in de koffer. Nadat het reservewiel er op zat, konden we op zoek naar een nieuwe band... ondertussen was het al rond 18u, een nieuwe band vinden was een onmogelijke zaak, band is té breed en niemand heeft die op stock. Ook iedereen sloot zijn deuren om het weekend in te gaan. Daar stonden we dan !!! Ik wou al terugkeren naar huis want met zo een reservewiel is het onmogelijk om naar Luxemburg verder te rijden. Maar dat was buiten mijn vrouwke gerekend. Zij nam de telefoon, belde naar Filip (onze getuige op den trouw) en vroeg een andere auto hahaha dat had ik zelfs niet durven denken of vragen. En jaja, we kregen al direct de Fred (ne goeie maat) zijn auto. Voordat we in Westerlo aankwamen, had Filip al voor een vervangband gezorgd!! De bandenspecialist Colson stond ons zelfs op te wachten ( tot lang na de werkuren) om ons verder te helpen. Uiteindelijk zijn we dan toch in Dirbach aangekomen alleen met wat vertraging, het was 23u!!!
Nen dikke merci aan alle redders van deze hachelijke dag, Merci Peter, Filip, Fred en Paul!!!
donderdag 16 september 2010
op naar Colmar
De week zit er weeral zo goed als op. Mijn trainingen verliepen vrij vlot, ik had er een goed gevoel bij. Morgen moet ik nog een uurtje losbollen, de auto inladen en dan richting Colmar Berg. Het is de eerste keer dat de kinderen meegaan op een verre verplaatsing! Zij vinden het allemaal zeer spannend. Ze hebben maar 1 ding mee, en dat is hun fototoestel. Elke beweging zal digitaal vastgelegd worden.
Voor mij zal het wel een zwaar weekend worden. Zaterdag is er de tijdrit op een afgesloten circuit nl het testcircuit van Goodyear. Zondag is het dan een wegrit. Van hetgeen ik al gehoord heb, zal het pijn doen.
Vandaag kreeg ik nog een zeer plezant telefoontje van onze fietsenmaker, maar dat verhaal volgt later nog.
Voor mij zal het wel een zwaar weekend worden. Zaterdag is er de tijdrit op een afgesloten circuit nl het testcircuit van Goodyear. Zondag is het dan een wegrit. Van hetgeen ik al gehoord heb, zal het pijn doen.
Vandaag kreeg ik nog een zeer plezant telefoontje van onze fietsenmaker, maar dat verhaal volgt later nog.
vrijdag 10 september 2010
de beloofde wafel
Zàààlig, vrijdagavond, weekend!!
De routine van school, werk en trainen doet me deugd. Deze week heb ik mijn trainingen volledig kunnen afwerken zoals het hoort. Vandaag had ik een groepstraining van dik 3u met Ronny Raket en Den Davy. We hebben een paar tempo's op snelheid gedaan en voor mezelf ging het beter dan de voorbije dagen. Het komend weekend ga ik genieten en met mijn vrouwke ne grote wafel eten en maandag, na een doktersbezoek, hervat ik weer mijn trainingen met de wedstrijd in Colmar-Berg in het vooruitzicht.
De routine van school, werk en trainen doet me deugd. Deze week heb ik mijn trainingen volledig kunnen afwerken zoals het hoort. Vandaag had ik een groepstraining van dik 3u met Ronny Raket en Den Davy. We hebben een paar tempo's op snelheid gedaan en voor mezelf ging het beter dan de voorbije dagen. Het komend weekend ga ik genieten en met mijn vrouwke ne grote wafel eten en maandag, na een doktersbezoek, hervat ik weer mijn trainingen met de wedstrijd in Colmar-Berg in het vooruitzicht.
woensdag 8 september 2010
Colmar-Berg
Voor de zoveelste keer nog eens PANIEK. Gisteren kwam ik tot de conclusie dat ik nog niet ingeschreven was voor de wedstrijd in Luxemburg volgend week. Ilse had al wel een huisje gehuurd voor gans het weekend, alles was al geregeld behalve hetgeen wat ik zelf moest doen nl. mezelf inschrijven, dat was ik vergeten. Toen ik nog snel wou inschrijven gisteravond, bleek dat de inschrijvingen al een week gesloten waren. AI, OEI, Shit, wat nu?? Dan maar mijn vrouwtje ingeschakeld... koelbloedig verstuurde ze wat mails naar weet ik veel wie... en bibi mag starten haha... heb ik dat niet goed opgelost?
zondag 5 september 2010
48u van Oevel
Na een lange rustperiode van 3 weken, ben ik de voorbije week terug rustig beginnen trainen. Vandaag stond er een handbikewedstrijd in Oevel op mijn programma. Ik was benieuwd hoe het met mijn wedstrijdritme gesteld was want op training was het niet veel soeps. Om 13u stond er een tijdrit van 1 km op het programma, waarbij 4 bochten van 90° moesten genomen worden + op het laatste rechte stuk de wind vol tegen. Ik had mezelf overschat en halfweg had ik mijn armen al opgeblazen.
De wegrit (45 min + 1 ronde) was een mooi parcours, 2 lange rechte stukken en 4 bochten van 90 °. Enige nadeel was dat nergens de wind meezat, anders geen klagen over het prachtige weer. De eerste ronde hebben we in groep afgelegd achter een wedstrijdbegeleider, dan konden we onze vliegende start nemen. Ik heb mijn ritme gezocht en geprobeerd dat aan te houden. Het ging goed behalve dat ik problemen had met mijn versnellingsapparaat, dat is dus werk voor de Peter in de komende dagen.
Uitslag tijdrit en wegrit: gewonnen + wat belangrijk is, een goed gevoel na een week trainen.
Nog een dikke pluim voor de organisatie! Waar ze op het Belgisch Kampioenschap nog 10 officials nodig hadden om er een zooitje te maken van de rondetelling, verliep het hier vlekkeloos met amper 1 teller.
De wegrit (45 min + 1 ronde) was een mooi parcours, 2 lange rechte stukken en 4 bochten van 90 °. Enige nadeel was dat nergens de wind meezat, anders geen klagen over het prachtige weer. De eerste ronde hebben we in groep afgelegd achter een wedstrijdbegeleider, dan konden we onze vliegende start nemen. Ik heb mijn ritme gezocht en geprobeerd dat aan te houden. Het ging goed behalve dat ik problemen had met mijn versnellingsapparaat, dat is dus werk voor de Peter in de komende dagen.
Uitslag tijdrit en wegrit: gewonnen + wat belangrijk is, een goed gevoel na een week trainen.
Nog een dikke pluim voor de organisatie! Waar ze op het Belgisch Kampioenschap nog 10 officials nodig hadden om er een zooitje te maken van de rondetelling, verliep het hier vlekkeloos met amper 1 teller.
voor meer fotos, klik hier
Abonneren op:
Posts (Atom)