BK Overpelt 2010

Wat een dag! Deze morgen ben ik opgestaan en 10 minuten later stak ik er alweer in. Spasmen in mijn darmen waren van zwaar kaliber deze keer. Uiteindelijk ben ik toch vertrokken richting Overpelt voor het Belgisch Kampioenschap Handbike. Onderweg heb ik nog op t punt gestaan om terug te keren, ik voelde me echt niet goed in mijn vel. Daar aangekomen bleek de organisatie alles goed te hebben geregeld qua parking, inschrijving. De opwarming en parcoursverkenning kreeg ik nog een paar keer een opstoot van misselijkheid en braakneigingen. Uiteindelijk was ik tegen de start al veel beter. Ik ben rustig vertrokken en zat goed in een groepje van 3 man. De laatste ronde heb ik nog 2 aanvallen gepareerd en won ik de sprint van ons groepje. Ik was superblij want ik was 3de geworden in het BK, ik had de bronzen medaille!  Maar toen begon de klucht... we zouden 2 ronden teveel gereden hebben wat voor mij betekende dat ik mijn derde plaats moest afstaan. Echter niemand heeft ons tijdens de race daarover geinformeerd.
Nadien ben ik mij gaan informeren over de stand en bleek ik plots 6de te zijn???? Ik kon mijn oren niet geloven. Toen ik aandrong op meer uitleg, werden de commissarissen kwaad en verweten me dat ik mijn gedane rondjes maar zelf goed had moeten tellen en .. ze vertrokken .... daar stond ik , net zoals alle andere deelnemers die verkeerd geklasseerd waren. Het opgemaakte klassement van de commissariseen kwam totaal niet met de werkelijke stand overeen!!!! Frustratie alom! Ik heb dan mijn boeltje gepakt en ben kwaad vertrokken. Mij zouden ze hier de eerst komende jaren op het BK niet meer zien.
Later op de avond werd mij bevestigd door Johnny Luyten dat ik uiteindelijk als 3de afgeroepen was.
Hijzelf werd 2de, de winnaar in onze categorie was Jean-François Deberg.

meer fotos vind je hier

de volledige uitslag vind je hier.

Aftellen naar D-Day

En daarmee bedoel ik niet het BK van komende zaterdag in Overpelt. Wel tellen we af naar onzen trouw op 21/08. Het begint nu wel allemaal in de plooi te vallen. Vandaag mocht ik mijn trouwkostuum gaan afhalen. Ik was blij verrast toen ik mijn tenu zag,  eerlijk toegegeven was ik de kleur vergeten, ik wist al niet meer hoe het er juist uitzag. Eens thuis heb ik het moeten verstoppen want mijn toekomstig vrouwtje krijgt het nog niet te zien. Ze zal verschieten want zelfs ik herkende me niet in zo'n sjieke dingen.
Wat mijn trainingen van deze week betreffen, kan ik héél kort zijn: zo goed als niks! Mijn waterleiding en darmen maken me het al een paar dagen weer heel lastig waardoor ik me moe en leeg voel. Ik heb er aan toegegeven en neem zoveel als kan rust, wat al niet simpel is met de huwelijksstress hier in huis.
Ik kreeg vandaag ook nog goed nieuws van west-consultancy, ze hebben mijn srm-systeem in bestelling geplaatst en zou vrij snel geleverd kunnen worden!

Sterkte aan Ward en Bram !!!

Ward D'Hulster is geveld door galstenen en moest dringend onder het mes. Hij is ondertussen al terug thuis, maar zal nog een tijdje moeten rusten. Een andere tegenslag voor Ward was nog dat ze zijn aanhangwagen voor het transport van zijn handbike gestolen hebben. En dat allemaal op 1 week!

Mijn oude trainingsmakker Bram Van Dyck ligt ook in het ziekenhuis. Na jaren had hij eindelijk zijn rijbewijs voor een side-car in orde gekregen en na 4 dagen hebben ze hem van de baan gereden. Hij is herstellende van een gecompliceerde beenbreuk. Het zal een tijdje duren vooraleer hij hiervan volledig genezen is.

Veel beterschap mannen!

Home Sweet Home

Vorig weekend hadden we halsoverkop beslist om een weekje in Heultje te verblijven. Een week buiten huis zou ons deugd doen. Het was net een volksverhuizing met al onze fietsen die ook mee moesten. Het was heerlijk om eens te kunnen trainen zonder 1 berg of helling. Thuis vertrekken én thuis aankomen zonder een berg over te moeten was een verademing voor mij. De week was verder goed gevuld ... 3 keer barbeque, een aantal vriendenbezoekjes, een  dagje Bobbejaanland en een optreden van Evy op haar danskamp.
Vandaag was het een ongeplande rustdag, de goesting om te trainen was ik in de Kempen vergeten mee te nemen. Nonkel Jo stuurt ze morgen op met één van zijn prijsduiven.

Gelukkige verjaardag Renko!!

mijn nieuwe trainingspartner, Renko !

training van de week

Deze morgen had ik afgesproken met Nico om een goei bergtraining te doen door Pamel en omstreken. Nadat we in Tsjechië toch serieus kennis gemaakt hadden met hun bergen, werd het tijd om dat hier nog eens te herhalen. We deden een tocht van circa 70 km in 3 uur. Ik had de route zo gepland dat we de zwaarste helling pas op het einde over moesten richting thuis. Dat lukte ons nog net. De training was meer dan geslaagd. Ik voel dat ik sterker geworden ben in vergelijking met vorig jaar. Nu ben ik wel aan 2 dagen rust toe en vrijdag vlieg ik er weer in achter brommer Dirk.

Help, ik zit vast

Jaja, ik zat vast.. op mijn traplift! Ik wou me nog even verfrissen en dat bleek geen goed idee te zijn.
Ik zat halverwege de eerste bocht op mijn liftje toen ik plots terugzakte en alles begon te piepen aan mijn machien. Ik verschoot me een ongeluk en dan ... besefte ik dat ik daar hing halverwege te bocht, op 1,5 meter hoogte. De bochten moeten me de laatste weken niet (als ik dan ook aan mijn acrobatentoeren in Tsjechie terugdenk.).
Al een geluk dat Ilse thuis was, mijn reddende engel... anders hing ik daar nu nog. Ik ben er dan toch veilig afgeraakt, de stoel hangt daar nu nog, maar morgen  komen de mensen van ZZED  uit Kortessem daar al naar kijken.
Waar ik de nacht zal doorbrengen??? Hopelijk toch in ons bedje!

online verslag op editiepajot

verslag editiepajot: wedstrijd in Tsjechië

1ste verlofweek

De eerste week van ons verlof samen was druk, druk, druk.
Maandag hadden we een paniekaanval voor de organisatie van ons huwelijk en alles wat ermee te maken heeft. We zijn pas tot rust gekomen nadat we s avonds met tweeën een toerke met de fiets hadden gedaan.
Dinsdag hadden we afgesproken met Jon Wiggins en zijn vrouwtje voor het systeem SRM. Hiermee kan je zien aan welke watage je fietst. Het vervangt de hartslagmeter bij de trainingen en zo kan je efficiënter trainen. Zij zien het allemaal zitten om zo een systeem op mijn bike te monteren. Hij toonde me ook "power cranks", ik had er nog nooit van gehoord. Dit zou hij ook uitzoeken of het op mijn bike toepasbaar zou zijn.
Woensdag was een rustdag alhoewel... Ik had een afspraak bij CTO in Leuven voor mijn nieuwe rolstoel. Nadat ze nog wat aanpassingen aan mijn rugleuning aanbrachten, kon ik hem al meenemen naar huis om uit te testen, en dat valt allemaal goed mee. Daarna hebben we nog een tussenstop gedaan in de Kempen bij onze Sooi.
Donderdag zijn we op aandringen van Ilse de bergskes ingetrokken met de fiets. Na 2 uur hing ze wel tussen haar kader en zijn we maar wijselijk naar huis gekomen. Oververhit zijn we dan in actie geschoten want we hadden later op de dag nog een barbeque gepland. Ward D'Hulster ( in Tsjechisch De Husler) en de Scherpe met zijn gezinnetje kwamen napraten over het weekend in Tsjechië. Het was een supergezellige avond!
Deze morgen zijn we met kleine oogjes opgestaan en vertrokken voor een rustige training.
Morgen duiken we de bergskes nog eens in en ik hoop dat Ilse niet meer tussen haar kader hangt want daarna mogen we onze trouwringen gaan afhalen en dat is toch ook heel bijzonder.

afzien

Na de tijdrit ben ik de hele namiddag op bed gaan liggen, tegen 16.30u terug naar buiten de hitte in, dat viel tegen. Drukkend warm en geen zuurstof in de lucht. Toch maar proberen om goed op te warmen, en de spieren los te krijgen. Halfweg mijn opwarming moest ik stoppen en langs de kant gaan staan, kokhalzen, net of alles er weer uitkwam. Dan toch maar naar de start, ik zou wel zien wat het werd.

De wedstrijd :
Het waren rondjes van 2km, 1uur + 1 ronde.
Het was geen meter vlak met een paar gevaarlijke bochten en een venijnige klim.

De start was goed, ik zat bij Nico en Ward in het wiel en van mijn braakneigingen had ik geen last meer. Na 25min wedstrijd kreeg ik het moeilijk. In een snelle bocht bergaf verloor ik telkens 20 meter en na een poos woog dat wel door want eens beneden ging het gelijk weer bergop en had je die snelheid nodig om goed boven te raken. Daar lag dan een bocht van 90° en nog een klim. Ik heb nog geprobeerd hem vol te nemen zoals de rest maar ik stond 2 keer op 2 wielen tegen 40 per uur en de schrik zat erin. Dan maar mijn eigen tempo blijven rijden en hopen op geen zware inzinking.Ik hoopte nog dat er iemand kwam aansluiten of dat ik bij iemand kon aansluiten maar dat geluk had ik niet.  Na 40 min had ik het gevoel dat Nico en Ward mij elke ronde gingen dubbelen. De laatste 500meter van koers is Ward dan bij mij gekomen en ben ik in zijn wiel de eindmeet overgegaan.
Ik was 22e van de 28. De kopgroep van 3 hadden 5 ronden meer afgelegd. Dat was net een sneltrein  die voorbij kwam.


Na de wedstrijd zat ik niet zo kapot als na de tijdrit ik voelde mij gewoon leeg. Het vat was af... haha
'S avonds toen we gingen eten zijn ze nog wel eens met de voorhamer langsgeweest en moest ik snel terug naar het hotel mijn bed in of ze konden me oprapen.
Zondag, 900km terugrijden met de auto naar huis, dat was al bijna even zwaar als de wedstrijd zelf.

Fotoverslag LOUNY 2010

fotos van EHC Louny 2010

LIVE vanuit LOUNY (Tsjechië)

We (Ward, Nico, Ilse en ik) zijn hier gisteren aangekomen, na een kleine 10 uur rijden. Het was een bloedhete en vermoeiende trip. We zijn ons direct gaan inschrijven en zijn het parcours voor de tijdrit van zaterdagmorgen gaan verkennen. We waren allemaal serieus onder de indruk van het zware parcours. We wisten op voorhand al dat er heuveltjes bij waren, maar het leken ons eerder stijle klimmen!!! Nico was zo van slag dat zijn honger over was. hahaha
Vanmorgen om 10u begon de tijdrit van 15km. Nico en Ward startten achter mekaar met 30 seconden verschil, ik startte nog 4 minuten later dan hen.
Ondanks de hitte en de zenuwen viel het allemaal nog beter mee dan verwacht. Het eerste deel van de rit ben ik niet helemaal voluit gaan rijden omdat ik schrik had van de klimmen in het 2de deel. Toen ik aan de klimmetjes begon ben ik rustig gebleven en niet mijn brute kracht gebruikt. Wat niet wil zeggen dat ik compleet dood zat aan de aankomst. Ik kan gerust stellen dat ik deze tijdrit goed volbracht heb. Gisteren gingen wij d'ervan uit dat we niet boven de 25 gemiddeld zouden komen, maar het zou nu rond de 28 gemiddeld zijn. De resultaten zijn ons nog niet bekend gemaakt.
Straks om 18u is het onze 2de koers, het wegcriterium van 1uur + 1 ronde met een mooie steile klim d'erin die we héél dikwijls moeten overwinnen.